Το πάρκινγκ

Αυτή η κριτική τους μου χάλασε τη μούρη. 

Τώρα ο φανοποιός 

Θα θέλει μια περιουσία. 

Κακορίζικο πάρκινγκ! 

Ο ήχος της λαμαρίνας

Που βούλιαξε στη δυνατή μουσική,

κάνει το χτύπημα 

ύπουλο. 

Τα γυαλιά 

Που σκόρπισαν σαν αυτόγραφα, 

κάνουν το χτύπημα 

υπερθέαμα. 

Χωρίς δίπλωμα 

εσύ. Ανώνυμοι 

αυτοί. Παίξε τώρα τον 

αδιάφορο. Υποκριτή! 

Θεατρίνε! 

Ό, τι σου πει το όργανο 

θα κάνεις. Kαι μετά κάνε ό, τι θες. 

Εθνικό το ζήτημα.

Ποίημα και Δρόμος

Κατερίνα Σοπίδη

Η νύχτα των γάτων

Βραδιά συν Άδης

Θάλασσα λάδι

Λευκό το φως

Μαύρος γαμπρός.

Άμα κινείσαι

ή φίδι είσαι

ή ποντικός.

Φύλακες κλέφτες

Αγρύπνια οι γάτοι

Με ένα μάτι

Γυάλινο δίσκο

Φάρο λαιμό

Πού. Ομιλίες.

Ψιθυριστές Μονωδίες

Πού. Ψυχή.

Ξένη μου γλώσσα

Βηματισμέ

Μη φοβάσαι.

Εδώ τα ζώα

Δεν με ζητούν.

Μόνο με δίνουν

Για να με δώσουν

Και με προδίδουν 

Για τη χαρά.

Έχουμε ζώα 

Ιδιοκτήτες

Μεσ’ τά λουριά

Χαμογελούν.

Ποίημα και Όπλο

Κατερίνα Σοπίδη

Τότε Τον Είδα

Tον είπα θεό των αλλαγών

τότε τον είδα
με τον καταρράκτη στο στήθος
και το ηφαίστειο στις ωμοπλάτες
Είχε στα δάχτυλα ζάρια σίγουρα
Νικητής απρόσμενος κάθε φορά
Χαμογελούσε σαν δύναμη στο τέλος αγώνα κρίσιμου
Στις διαδρομές των άλλων ήταν εκεί
Η ζήλεια που έτρωγε σάρκες
Ήταν ο άνθρωπος με τη μάσκα την όμορφη
με τα στολίδια περήφανων δυσκολιών
τα πυκνά δάση των σειρήνων που τον έζωναν
Ήταν ουράνιο τόξο χάρτης για το μακριά.
Σου μενε μια ακολουθία με κατάνυξη
να τον έχεις πιστό οδηγό και πατέρα.
Μα ο κόσμος τον γέλασε
τον πέταξε έξω από την πόλη
τον είχε για αναπληρωτή των χεριών
μην καθυστερήσει το σύστημα
μην ανάψει το μηχάνημα
και στερέψουν οι πηγές που χρυσώνουν το χάπι

Τον είπα θεό των αλλαγών
τότε με είδε
Με έτοιμο το κλαδί της ελιάς
Στο στόμα και στο χέρι μου η ουσία
Της τροφής του κόσμου
και τον τάισα. και τον πότισα.
αυτός μεγάλωσε και με τη σκιά του
δε φάνηκα ξανά στη γη
δε φάνηκα στον ουρανό
Ούτε φάνηκα όταν άλλαξε ο θεός, σε πατέρα

Τον είπα θεό των αλλαγών
τότε με είδα
Να στέκομαι δίπλα του λιωμένο κερί
Πριν το τραβήξουν για πέταμα.
Στην εκκλησία του μέσα τελείωσα με ευχαριστίες
Σταγόνες καυτές στα δάχτυλα του Πιστεύω

Τον είπα θεό των αλλαγών
και είδαμε ο ένας τον άλλον.
Εκείνος στερέωσε στην άμμο τα μάτια του
Και γω φώτισα ενώ προσευχόταν.




Ποίημα και Ήβη
Κατερίνα Σοπίδη

Κλίση

Ο πληγωμένος αετός
Του ουράνιου σπιτιού
Τον δακρυσμένο εαυτό
Ω θλιμμένο δειλινό
               Έχασα

Οι υπαρξιακές ανησυχίες
Των φευγαλέων σκέψεων
Τις απουσίες λέξεων
Ω νεκρές αγάπες 
               Έσπασα

Ποίημα και Εκπνοή

Κατερίνα Σοπίδη

Ego amo ut velim esse

“ut velim esse”:
Δευτερεύουσα τελική πτώση,
που χρησιμεύει ως αιτία στο ρήμα της κυρίας.
Εισάγεται καταφατικά και αμφιλεγόμενα (ut).
Εκφέρεται με Υποτακτική Ενεστώτα (velim,
παροντική πράξη που υποτάσσει το Ego),
ενώ στην κυρία έχουμε οριστικά Ενεστώτα (amo),
γιατί δηλώνει το διαχρονικό στο παρόν.

Ποίημα και Δέντρο
Κατερίνα Σοπίδη

Λιβαδειά

Είμαι ένας Κροίσος που δεν έχω τίποτα.
Ένας επισκέπτης της Έρκυνας.

Είμαι αυτός που περιμένει.

Μαντείο,
ψάχνω τον Αρχέλαό σου
ή και τον δικό μου ίσως.

Γίνεται μάχη.

Φωνάζω σ’ όλη τη Μίδεια
«Σόλων! Σόλων! Σόλων!»

Όπλα των πολεμιστών

Ένα άτι ξεφυσάει μια ψυχή
Στην πόρτα του Άδη

Τώρα στα στερνά αναζητώ
την Αγαθή Τύχη
που ‘χει το πρόσωπο
του γιού μου.

Μαντείο,
ψάχνω κάποιον Κροίσο
ψάχνω κάποιον

οποιονδήποτε

ευτυχή.






Ποίημα και Κλαδί
Κατερίνα Σοπίδη

Log In

Φουλ status οπλισμός
Σχόλια παρατημένα αμφίβολα
Στοιβαγμένοι σπρωξίματα
Ειδοποιήσεις
Μηνύματα εξώσεως της αλήθειας
Αιτήματα θαμμένων φίλων
Αδιάφορα πρόσωπα διάφορα
Τυχαίνει να βρίσκονται
Λόγια που χαμηλώνουν
Βάση για χτίσιμο
Των ανανεώσεων
Feedback μοναξιά, και ξανά
Μοναξιά κυκλική
Παρέες ασύμμετρες
Σιωπηλές παρουσίες
Παιχνίδια για όλους
Μοιράζονται
Έλα,
Το παίζει τώρα ο άπολις
Σε καλεί
Μπες
Αξιωθείτε
Μου αρέσει
Κοινοποίηση
Κοινωνικό Ποίηση
Θα γίνουμε όλοι
Ομάδα
Μόνοι μη
Ζούμε




Ποίημα και Καρέκλα
Κατερίνα Σοπίδη

Καλό Μήνα!

Αποφάσισα

αυτό εδώ το blog

που το είχα κάπως ξεχασμένο 

να το ξαναπιάσω 

Καλό μήνα!

Για όποιον έχει facebook θα με βρει εδώ

Φιλιά,

Κατερίνα Σοπίδη