Αβοήθητη

με ανοιχτά παράθυρα πέθανε

αυτή η συζήτηση

μ’ έχει παρκάρει, να θυμηθώ

σιγή φυγή τσατ ρουά ματ

νικά ο πιο δυνατός

τα ξέφραγα αμπέλια

πατάνε οι περαστικοί

σα να ‘ταν ξένα τα καλά

κρασιά που πίνανε

ολόκληρη σοδειά χάθηκε

μέσα στα χέρια μου

της έκλεισα τα παράθυρα

την έκλαψα όπως αρμόζει

σε δοσμένο από θεό

Ποίημα και Κέρασμα
Κατερίνα Σοπίδη

Θυσία

οι κορυφές των βουνών

κόπηκαν
σαν κορυφές βασιλικού,
με τα εκκλησάκια τους
να κρέμονται αθώα
-ψυχές σε πανηγύρια-
να μεγαλώσει ο κάμπος.
χωρίς πηγές και προφήτες
ο ήλιος θα βγαίνει νωρίτερα,
είπαν οι πέτρες
στα φίδια.



ποίημα και φανάρι
Κατερίνα Σοπίδη