Εις Μνήμην

Στη χώρα μας τα ορφανά

Τα αγαπάμε

Η μοναξιά τους αφορμή

Για νέες διαδηλώσεις

Πόδια, χέρια, κρανία και πλευρά

Ασπίδες αρχαίες φέρουν

σφραγίδα κρεοπώλη νόμιμη.

Στη χώρα μας

το κρέας Αν δεν είναι ελληνικό

Δε θα ψωνίσουμε.

Εμάς η προσφυγιά

και η ορφάνια μας διδάσκει

έρευνα αγοράς

και

ταμπέλες σήμανσης.

Αν σε έτοιμες συσκευασίες

Δεις

Να γράφει Ελληνικό Προϊόν

Να το πάρεις.

Ο πόνος το έντυσε

Ένα τελευταίο γενικό σύνολο

Όμορφο όπως είναι

να το πληρώσεις Αν αγαπάς

ελλάδα.

Υποχρέωση των δικών

Η

ταφή

Όσων αγαπάμε.

Ποίημα και Θυμίαμα

Κατερίνα Σοπίδη

Αμήν

Κονσέρβα Χαμόγελα.
λόγια κάκτοι

δε σπάνε.
Λόγω παραίσθησης
Μην ακουμπάς

Το νερό της ερήμου
λένε τα κόκκαλα
κάποιου
στην άμμο.
μην αγαπάς

μυτερές βελόνες
ράβουν το στόμα.
Μην πιστεύεις

Τα μάτια σου.

Ποίημα και Αναμονή

Κατερίνα Σοπίδη

Τα Χαϊκού Των Εποχών

Κάποιος αφήνει
Το δάκρυ στα φύλλα μας
Προτού χαράξει.

Πέταξε λόγο

μαχαίρι στον ώμο της

Μήπως γυρίσει.

Όταν θα πέσουν
Τα παιδιά σου στο χώμα
Θα μιλήσουμε.

Έκλεισαν πόρτες

Έξω νιφάδες πρώτες

Λευκές νυφούλες.

Εποχές και Χαϊκού

Κατερίνα Σοπίδη

Η Αλήθεια

αγκαλιά λουκέτο
φυλακή εκ προοιμίου
για αγαπημένους α΄βαθμού
από έδρανα δικαστηρίων
ορκωτά

χείλη συνείδηση
με κρατουμένων αντίσταση
ως ανάγκη παιδική
με πρώτη παρουσία
δευτέρα

βλέμματα διάττοντες
ευχή και κατάρα δοσμένη
παράθυρο στο ψέμα
στιγμιαία η αλήθεια
φανή

Ποίημα και Έρωτας

Κατερίνα Σοπίδη