Ανάποδα

Ποίημα και Πέρασμα
Κατερίνα Σοπίδη

στο τάστο της κιθάρας

στο τάστο της κιθάρας

σβήνει.

η πάλη της χορδής

η πάλη της χορδής

ανάβει.

με τα δάχτυλά του

με τα δάχτυλά του

κρατά.

τα κεφάλια μας

τα κεφάλια μας

σκυφτά.

σαν κεφάλια φιλοσόφων

σαν κεφάλια φιλοσόφων

μελαγχολούν.

τα μάτια μας

τα μάτια μας

σηκώνονται.

όταν τελειώνει το τραγούδι

Φ

φωνή σπασμένη

μικρά κομματάκια

κόβει τα πόδια

καθαρίστρια

<<όχι ξυπόλυτοι>>

επιχείρηση

Φ και Φ στο φαράσι

μαζεύονται

φορές με το ζόρι

απρόσεκτες

τρόμοι ημερήσιοι

σε αμόρφωτα χέρια

σκουπίδια αστέρια

φως δικό μας

Ποίημα και Κεφαλόδεσμος
Κατερίνα Σοπίδη