Αβοήθητη

με ανοιχτά παράθυρα πέθανε

αυτή η συζήτηση

μ’ έχει παρκάρει, να θυμηθώ

σιγή φυγή τσατ ρουά ματ

νικά ο πιο δυνατός

τα ξέφραγα αμπέλια

πατάνε οι περαστικοί

σα να ‘ταν ξένα τα καλά

κρασιά που πίνανε

ολόκληρη σοδειά χάθηκε

μέσα στα χέρια μου

της έκλεισα τα παράθυρα

την έκλαψα όπως αρμόζει

σε δοσμένο από θεό

Ποίημα και Κέρασμα
Κατερίνα Σοπίδη